Amstelveen

Complimenten voor de Amstelveense wethouders Raat en Bot die afgelopen maandag een pleidooi hielden om een voorbeeld te nemen aan het woonbeleid van Amsterdam. Als we dat met Amstelveen echt gaan doen betekent dat alleen wel heel wat anders dan wat deze wethouders voorstellen.

Want kijk je naar Amsterdam, dan zie je dat het
fundament van het gemeentelijke beleid is: voldoende sociale huur behouden voor mensen die het nodig hebben. Er is daarom een absolute ondergrens vastgesteld als het gaat om het aantal sociale huurwoningen van 187.000 stuks. Dat is het aantal huishoudens dat een inkomen heeft tot de sociale huurgrens, zo’n 35.000 euro per jaar. Om die ondergrens
te beschermen heeft het stadsbestuur van D66, VVD en SP in Amsterdam afspraken gemaakt met corporaties en huurders om de sociale huur te beschermen. Er mogen 14.000 corporatiewoningen minder worden verkocht
dan eerder was afgesproken, en er is een maximum gezet op het aantal corporatiewoningen dat naar de vrije sector kan. Tegelijkertijd wordt er fors bijgebouwd, uitdrukkelijk ook in de sociale sector.

Die afspraken op gemeentelijk niveau zijn hard nodig
ook. Het andere deel van de huurwoningen, het gedeelte in private handen, wordt snel onbetaalbaar door het rijksbeleid. Doordat Den Haag sociale verhuur extra belast en de marktwerking verruimt, tillen
particuliere verhuurders hun bezit zo snel als mogelijk naar de vrije sector. Dat is soms een kwestie van een extra wasbak erin en de prijs schiet door het dak.

Kijken we naar de cijfers van de gemeente Amstelveen,
dan zien we dat ongeveer de helft van de inwoners een inkomen heeft waarmee je volgens de landelijke en Europese regels in aanmerking komt voor een sociale huurwoning. Tegelijkertijd is maar één op de drie huizen een in Amstelveen een sociale huurwoning.

Wethouder Raat geeft hiervoor eerst de schuld aan de zogeheten scheefwoners en durfde pas geleden in Nieuwsuur en op zijn blog zelfs statushouders te benoemen als oorzaak voor het probleem. Een fractie van de woningzoekenden opvoeren als zondebok en daarmee kwetsbare groepen tegen elkaar opzetten om het eigen falende woonbeleid te maskeren.

Wil het gemeentebestuur van Amstelveen echt een
voorbeeld nemen aan onze buren in Amsterdam? Dan moeten er twee dingen gebeuren. In plaats van sociale huur te verkopen en te liberaliseren, moet de sociale woningvoorraad juist worden beschermd. En in plaats van alleen maar dure huurhuizen en koophuizen tussen de drie en vijf ton te bouwen, zou de gemeente juist betaalbare huurwoningen moeten laten bijbouwen.

De SP-fractie pleit hiervoor. Niet omdat het nadoen
van Amsterdam een doel op zich is. Maar wel omdat wij ons net als Amsterdam hard maken voor een gemengde gemeente waar ook plek is voor mensen met een laag- tot middeninkomen.