Amstelveen

Amstelveen - Ik had mijn schoen nog niet gezet. De Sint reed langs de Dorpstraat en zwaaide de mensen toe. Was ik te laat? Had ik al eerder mijn schoen voor de voordeur moeten zetten, net als mijn buurvrouw?

Nee zei Max, geen zorgen maken, hij kom wel jouw deur langs, maar die moet eerst alle straten langs, dan de daken, dan de voordeuren.
Gerustgesteld zwaaide ik terug. Ik kon hem niet verstaan, want op afstand was zijn Spaans onbegrijpelijk, of hij sprak het bekende Double Dutch dialect.

In Amstelveen moet je overigens van alle huizen thuis zijn. De bezem wagen van de brandweer en politie te motor reed voorbij en wij doken Jericho binnen.
Volgen wij de Sint of maken wij een eigen keuze van straten? Wij doen ons eigen ding zei Max, hij had het al uitgekiend..

Twee aan twee gingen wij de huizen langs, ook in rood vermomd. Maar wij lieten ons eigen gezicht zien en de mensen waren blij. Och, jullie zijn van de SP? Ja, wij willen weten hoe het leven je bevalt in dit dorp. Best lekker vonden zij, maar ze hebben heel vaak problemen om hun auto kwijt te raken.

Wij gingen verder in het gesprek en er kwamen nog een paar punten naar boven. Voor mij was de surprise van de dag dat heel veel mensen voor ons een gewillig oor hadden.

Wat mij betreft heeft de Sint mij al een cadeau gegeven. De mensen zijn ons best wel gezind en dat geeft ons vertrouwen. Wat leeft in de wijk? Vraag het maar en "the walls come tumbling down", ook waar je het niet zou verwachten.

SP stemmers daar in het dorp. Zeker weten! Versterkt in ons onderlinge vertrouwen gingen wij terug naar Jericho. Bakkie patat delen met ons allen en een kopje koffie daarbij. Hollandser kan het niet.

Sint was al lang weg en wij bepalen eventjes het straatbeeld. Een hulpvaardige medewerker van Jericho maakte de foto's en wij zwaaiden naar alle voorbijgangers.

De muren vielen en mij gedachten namen een snelvlucht naar elders. Einde van de middag. Bedankt Max!

Chris Thompson