Amstelveen

“De dood hoort bij het leven” betoogde Wybren van Haga donderdag tijdens het Kamerdebat over de Coronamaatregelen. En hij heeft gelijk, de dood hoort inderdaad bij het leven. Volgens de huidige stand van de medische techniek gaan we allemaal een keer dood. De logica is onontkoombaar en daarom is het ook een open deur van jewelste. Het vervelende is echter dat het hier niet om een waardevrije wetenschappelijke constatering gaat, maar over een politieke mening en een bedenkelijke bovendien. Een mening die je geregeld hoort van mensen die vinden dat de gevolgen van de Coronamaatregelen niet opwegen tegen de economische schade die ze opleveren. Je hoort dan ook dingen als ‘dood hout’ dat op gezette tijden ‘gesnoeid’ moet worden. Het is een dooddoener, maar wel een gevaarlijke  dooddoener.

Door Pierre de Vogel

De economische gevolgen van de maatregelen zijn inderdaad niet mis en ik  maak me geen illusies: we gaan een forse economische crisis tegemoet. Met de uitspraak dat de dood bij het leven hoort, wordt hier bedoeld dat het beschermen van mensen tegen overlijden door het Coronavirus, niet  opweegt tegen de belangen van mensen die op andere wijze door de  maatregelen worden getroffen. In hun maatschappelijke positie, in hun  portemonnee, in hun toekomstmogelijkheden of in hun vrijheid om niet te  doen wat anderen nuttig en logisch vinden. Inderdaad is het een  belangenafweging. Het oude Nederlandse spreekwoord zegt ‘de een zijn  dood is de ander zijn brood’. Als we niets doen overlijdt een hoeveelheid  mensen, maar dan kan de samenleving als geheel gewoon weer verder, is de gedachte. En het is makkelijk om over de dood heen te stappen van iemand die je niet kent. Maar helaas gaat het om mensen die ook  familieleden, kennissen en vrienden zijn en hebben. Dat stapt ineens minder makkelijk. ``In een interview zei Marcel Levi begin december: “Aan Covid gaan elke week in Nederland vierhonderd mensen dood, dat is een volle Boeing 747. Stel dat er elke week een Boeing neerstort, ik denk dat we er niet over uitgepraat zouden raken, maar aan de hoeveelheid Covid-doden zijn we nu kennelijk gewend.” Zonder maatregelen zouden dat er nog een stuk meer zijn en dan heb ik het nog niet over wat er in de ziekenhuizen zou gebeuren. Er zullen mensen zijn die het voorkomen van het faillissement van  hun bedrijf of het verlies van hun baan of hun status belangrijker vinden  dan het onnodig overlijden van mensen die ze toch niet kennen.  Gelukkig zijn er ook heel veel mensen die een andere afweging maken. Die kiezen voor een samenleving waarin mensen er voor elkaar zijn en niet alleen voor zichzelf. Ondanks dat ze daarvoor moeten inleveren. Dat heet solidariteit.